Voor jou als eigenaar, maar ook voor het dier zelf is urineverlies een hele vervelende situatie. Bespreek dit plasprobleem zeker met jouw dierenarts. Aan de hand van enkele vragen, kan hij een deel van de oorzaken uitsluiten en zal hij bepalen of verder onderzoeken nodig is.
Urineverlies kan actief (bewust) of passief (onbewust) optreden:
- bij actief/bewust urineverlies neemt de hond bewust de plashouding aan en plast op de verkeerde plaats en/of tijdstip. De belangrijkste oorzaken zijn: ziektes (nierproblemen, suikerziekte) of medicatie waardoor de blaas sneller vol is en je hond meer moet plassen. Bij een blaasontsteking is de aandrang soms zo hoog, dat je hond simpelweg niet een paar uur op kan houden.
Maar ook gedragsproblemen zoals dominantie, verlatingsangst en verveling kunnen oorzaken zijn voor actief urineverlies. - bij passief/onbewust urineverlies heeft jouw hond het zelf niet door dat hij urine verliest, maar hij merkt wel de gevolgen ervan: een natte mand ’s ochtends, druppelsverlies tijdens het spelen. Een slecht werkende sluitspier is de meest voorkomende oorzaak van onbewust urineverlies. Het afsluiten van de urinebuis verloopt volgens een ingewikkeld proces en wordt via de sluitspier (sfincter) in gang gezet. Als de sluitspier zich onvoldoende kan aanspannen, vindt ongecontroleerd urineverlies plaats.Daarnaast kunnen ook neurologische problemen (rugklachten, trauma), aangeboren afwijkingen of gedeeltelijke verstopping van de urinewegen de oorzaak zijn van ongecontroleerd urineverlies.De medische term voor passief/onbewust urineverlies is urine-incontinentie. Dit komt meer voor bij teefjes, maar het kan ook bij de reu voorkomen.
Wat is kenmerkend bij urine-incontinentie?
Urineverlies treedt vaak op tijdens het (zijdelings) liggen en meestal tijdens de slaap. Wanneer de vacht en huid vaak met urine bevochtigd worden, kunnen ook vachtverkleuring en huidirritaties optreden.
Welke dieren lopen meer risico op urine-incontinentie?
- grotere rassen (voornamelijk + 20kg)
- gesteriliseerde teefjes*
- honden met overgewicht
- honden ouder dan vijf jaar
*De gezondheidsvoordelen van sterilisatie zijn zo groot, dat deze meestal opwegen tegen de kleine kans (ca. 10%) op urine incontinentie. Lees hier waarom.
Wat kan je doen als je urineverlies vaststelt?
Een juiste diagnose is zeer belangrijk. Ga daarom naar je dierenarts voor een onderzoek en neem alvast wat vers opgevangen urine mee. De dierenarts zal een aantal vragen stellen, je hond onderzoeken en de urine nakijken. Indien er geen afwijkingen gevonden worden, is de diagnose urine-incontinentie door verminderde sluitdruk van de urinebuis waarschijnlijk.
Gelukkig worden er goede resultaten te behaald met geneesmiddelen, waaronder een smakelijke siroop. Deze geeft vaak al binnen korte tijd (ongeveer 1 week) een duidelijke verbetering. Negen van de tien incontinente teefjes kunnen zelfs langdurig geholpen worden met dit geneesmiddel!
Nog enkele tips:
- zorg dat de blaas van je hond zo leeg mogelijk is voor het slapen gaan.
- Beperkt nooit de drinkwateropname!
- Voorkom of bestrijd overgewicht.
